International Tea Day 2022: चहा पिण्याचा इतिहास 750 ईसापूर्व आहे. भारतात सामान्यतः ईशान्येकडील भागात आणि निलगिरीच्या टेकड्यांमध्ये चहाचे पीक घेतले जाते. आज भारत जगातील सर्वात मोठा चहा उत्पादक देश आहे.
International Tea Day 2022: लोकांची चहाची क्रेझ कोणापासून लपलेली नाही. सकाळी उठल्यापासून ते पाहुणचारापर्यंतचा सारा भार चहाच्या खांद्यावर असतो. चहाला औषधाचा दर्जा दिला तर कदाचित चुकीचे ठरणार नाही. कारण, आपल्या घरातील सर्दी, थंडी अशा अनेक आजारांवर चहा हे पहिले औषध आहे. तुम्हीही असेच काही चहाचे शौकीन असाल तर भारतातील या चहाच्या मळ्यांविषयी तुम्हाला माहितीच हवं. येथील चहाचे वैशिष्ट्ये आणि वेगळेपण तुम्हाला नक्कीच आकर्षित करेल.
दार्जिलिंग: 1841 पासून दार्जिलिंग, चहाच्या विविध प्रकारच्या चिनी (Chinese) वनस्पतींची लागवड करत आहे. त्याच्या कस्तुरीच्या चवीमुळेइथला चहा आंतरराष्ट्रीय बाजारात खूप जास्त दराने विकला जातो. असा चहा कुठेही तयार होत नाही.
आसाम: आसामचे नाव 'असोम' या शब्दापासून बनले आहे. हे सर्वात मोठे चहा संशोधन केंद्र आहे, जे जोरहाटमधील टोकई येथे आहे. आणि चहा संशोधन संघाद्वारे व्यवस्थापित केले जाते. आसाम हा एकमेव प्रदेश आहे जिथे चहा सपाट जमिनीवर पिकवला जातो आणि दक्षिण चीन व्यतिरिक्त इतर एकमेव प्रदेश आहे जो तिची मूळ वनस्पती वाढवतो. आसामचा चहा त्याच्या विशिष्ट चव आणि लिकरसाठी (Liquor) प्रसिद्ध आहे.
डुअर्स आणि तराई: चंपता हे तराईमधील पहिले वृक्षारोपण आहे जे 1862 मध्ये जेम्स व्हाईटने स्थापित केले होते. 'डोअर्स' हे नाव डोर या शब्दावरून आले आहे, जे ईशान्य भारत आणि भूतानचे प्रवेशद्वार दर्शवते. डुअर्स चहा स्वच्छ, काळा आणि मोठ्या प्रमाणात जड आणि ताजी व्हर्जिन चव देणारी आहे. तराई चहा मसालेदार आणि चवीला किंचित गोड असतो.
कांगडा: हिमाचल प्रदेशातील कांगडा जिल्हा 1829 मध्ये डॉ. जेमसन यांनी पिकवलेल्या चहासाठी प्रसिद्ध आहे. मुळात हा प्रदेश हिरवा चहा आणि उत्कृष्ट चव असलेल्या काळ्या चहासाठी ओळखला जातो.
निलगिरी: निलगिरी चहाला निलगिरी किंवा ब्लू माउंटन असे नाव दिले आहे. या पर्वतांना त्यांचे नाव रसाळ-निळ्या कुरिंजीच्या फुलावरून मिळाले, जे दर 12 वर्षांनी एकदा फुलते. त्याच्या चहाला सुगंध आणि उत्कृष्ट चव आहे, तसेच त्याच्या वाइन पिवळ्या रंगामुळे तोंडात मलईदार चव येते आणि फुलांचा वास येतो.
अन्नामलाई: ही टेकडी केरळ आणि तामिळनाडू दरम्यान आहे आणि UPSAI द्वारे व्यवस्थापित चहा संशोधन संघटनेचे घर आहे. येथील चहा तीव्र आणि मजबूत चवीसह चमकदार सोनेरी वाइन तयार करण्यासाठी प्रसिद्ध आहे. ही सकाळ एक परिपूर्ण रिफ्रेशर म्हणून देखील ओळखली जाते.
कर्नाटक: सह्याद्रीच्या रांगेतील बाबा बुडान टेकड्यांमध्ये चिकमंगळूरच्या आसपास चहाचे मळे आहेत. इथल्या चहामध्ये बऱ्यापैकी सोनेरी गेरूची मद्य तयार होते. या चहाचे सर्वोत्कृष्ट वैशिष्ट्य म्हणजे त्याच्या साध्या आणि संतुलित गुणधर्मांमुळे, तुम्ही दिवसातून अनेक वेळा ते सेवन करू शकता.
मुन्नार: मुन्नार हे इडुक्की जिल्ह्यात 6000 फूट उंचीवर वसलेले आहे. 1970 च्या दशकात एएच शार्पने मुन्नारमध्ये पहिल्यांदा चहा पिकवला. 1964 मध्ये टाटा समूह आणि फिनले यांनी टाटा संयुक्त उपक्रम स्थापन केला आणि 2005 मध्ये चहाचे मळे कन्नन देवन हिल्स कंपनीकडे हस्तांतरित करण्यात आले, जे 16 इस्टेट्सचे व्यवस्थापन करते. येथे चहाच्या पानांपासून कडक चहा आणि ताजेतवाने फळांची पिवळी वाइन देखील मिळते.
त्रावणकोर: मूळतः कॉफीचे उत्पादन होते जे जेडी मनरो यांनी 1862 मध्ये सुरू केले होते. परंतु 1875 मध्ये, एका धोकादायक रोगामुळे कॉफीच्या झाडांचे नुकसान झाले आणि नंतर चहाचे उत्पादन सुरू झाले आणि 1906 पर्यंत चहाच्या मळ्यांनी 8000 एकर क्षेत्र व्यापले. हा चहा लाल वाइन आणि पिवळा वाइन तयार करतो आणि त्याला मध्यम सुगंध असतो.
वायनाड: 1874 मध्ये ऑक्टरलोनी व्हॅलीमध्ये पहिली चहाची बाग स्थापन झाली. येथील चहा त्याच्या विशिष्ट सुगंधासाठी प्रसिद्ध आहे. येथे मातीच्या रंगाची लाल वाइन तयार केली जाते.